عناوین مرتبط با ایران جای خاصی را در صفحۀ اول چند روزنامه به خود اختصاص داده است. فیگارو از سرکوب جدید اپوزیسیون در ایران سخن گفته است. لوموند در صفحۀ اول خود در بالای عکسی از تظاهرات دیروز مردم می نویسند در ایران حکومت همچنان دچار تفرقه و درگیر اعتراضات است.
روزنامۀ لبراسیون در صفحۀ گزارش های بین المللی تحت عنوان" تهران، از سوگ تا شورش"، می نویسد، تهران دیروز صحنۀ مهمترین تجمع خود در پانزده روز گذشته بود، تجمع هایی در بهشت زهرا، مصلای تهران و میدان ولیعصر. در برگزرای این سوگواری اعتراض آمیز، تهران تنها نبوده است. در اصفهان و اهواز هم راهپیمایی هایی برگزار شده است. روزنامۀ لیبراسیون از شرح وقایع دیروز، استفادۀ گاز اشک آور و باتوم توسط پلیس، شعارهای مرگ بر دیکتاتور که در خیابان ها فریاد می شده است، به سرای قدرت سر می کشد و می نویسد: از چند روز پیش طیف محافظه کار در آستانۀ انفجار است. ملاها آشکارا اختلافات خود را بر ملا می سازند. چهار روز مانده به تنفیذ رئیس جمهور توسط آیت الله خامنه ای انتقادات نسبت به احمدی نژاد شدت می گیرد. برکناری وزیر اطلاعات نشان از جو تب آلودی دارد که بر راس حکومت حاکم است.
روزنامۀ نگار لیبراسیون سپس نظری به اخبار بازداشت ها و موارد شکنجه می اندازد. هرچند که حکومت با آزاد کردن صدوچهل تن و بستن یک بازداشتگاه کمی نرمش نشان داده است ولی این نرمش رهبران اپوزیسیون را آرام نکرده است. آنها خواستار آزادی دویست و پنجاه زندانی هستند که در میانشان اصلاح طلب، روزنامه نگار، دانشگاهی و وکیل دعاوی هستند.
خطیرتر از این، اتهاماتی است که اپوزیسیون در خصوص شکنجه هایی مرگبار به مقامات امنیتی وارد می کند، لیبراسیون به نقل از منابع خبری نزدیک به اپوزیسیون از رامین قهرمانی نام می برد که پانزده روز از پا آویزان بوده است و دو روز پس از آزادی جان سپرده است. و یا از امیر جوادی فر یاد می کند که پس از هفده روز زندان، پدرش جسدش را تحویل می گیرد. لوموند به نقل از شاهدان عینی می نویسد: تهران از جمعیت سیاه بود. در میان این جمعیت، جعفر پناهی و مهناز محمدی، سینماگران معروف ایران هم بوده اند که دستگیر شده اند. البته این دو سینماگر پس از چند ساعت آزاد شدند.
روزنامه نگار لوموند از تعدد تجمع ها سخن می گوید که بدون هماهنگی با هم برگزار شدند. در بهشت زهرا، و خیابانهای مرکز تهران، و تاکید می کند که اپوزیسیون علیرغم خشونت ها میدان را خالی نکرده است. حکومت امتیازاتی داده است. مثل بستن کهریزک ولی مجادلات بر سر بعد مخفی سرکوب بالا گرفته و میان رئیس قوۀ قضاییه و دادستان تهران تفرقه انداخته است. بازداشتگاههای سری دیگری همچنان وجود دارد مثل زندان 66 که وابسته به سپاه پاسداران است و یا بازداشتگاهی که در طبقۀ چهارم زیرزمین وزارت کشور قرار دارد.
روزنامه نگار لوموند از مرگ محسن روح الامینی در اثر بیماری مننژیت در زندان سخن می گوید. جوان بیست پنج ساله ای که پدرش گفته است وقتی جسدش را تحویل گرفته، دهان، بینی و دندانهای فرزندش کاملاً خرد شده بودند.
از این نوع مننژیت ها ظاهراً کسان دیگری نیز در زندان مرده اند، از جمله محمد کامرانی، بیست و چهار ساله و یا علیرضا افتخاری، روزنامه نگاری که ده روز پس از آزادی جان سپرده است.
دلفین مینویی، در روزنامۀ فیگارو می نویسد مردم خیابان بار دیگر حکومت را به چالش می کشند. در این مقاله نیز از هزادان نفر تظاهرکننده و از امتیازاتی که حکومت به اپوزیسیون داده است، سخن رفته، امتیازاتی که جدی گرفته نشده است. گواهش سخنان محمد خاتمی است که معنای واژۀ غیر استاندارد را که دربارۀ بازداشتگاههای کهریزک بکار رفته، پرسیده است، آیا هواکش ها در این بازداشتگاه خوب کار نمی کرده است و یا در آن جنایاتی صورت گرفته است.
روزنامه های فرانسه فقط اخبار ایران را رصد نکرده اند، به سازمان جدایی طلبان باسک در اسپانیا هم پرداخته اند که پنجاه سالگی فعالیت خود را با دو انفجار در مایورکا جشن گرفتند. و یا متذکر شده اند که ارتش نیجره شورش طالبان را منکوب کرده است. و یا مواد غذایی که معروف به bio، یعنی موادی که بدون کود شیمیایی و یا سم آفت کش تولید شده اند، چندان هم برای سلامتی مفید نیستند.
روزنامۀ لبراسیون در صفحۀ گزارش های بین المللی تحت عنوان" تهران، از سوگ تا شورش"، می نویسد، تهران دیروز صحنۀ مهمترین تجمع خود در پانزده روز گذشته بود، تجمع هایی در بهشت زهرا، مصلای تهران و میدان ولیعصر. در برگزرای این سوگواری اعتراض آمیز، تهران تنها نبوده است. در اصفهان و اهواز هم راهپیمایی هایی برگزار شده است. روزنامۀ لیبراسیون از شرح وقایع دیروز، استفادۀ گاز اشک آور و باتوم توسط پلیس، شعارهای مرگ بر دیکتاتور که در خیابان ها فریاد می شده است، به سرای قدرت سر می کشد و می نویسد: از چند روز پیش طیف محافظه کار در آستانۀ انفجار است. ملاها آشکارا اختلافات خود را بر ملا می سازند. چهار روز مانده به تنفیذ رئیس جمهور توسط آیت الله خامنه ای انتقادات نسبت به احمدی نژاد شدت می گیرد. برکناری وزیر اطلاعات نشان از جو تب آلودی دارد که بر راس حکومت حاکم است.
روزنامۀ نگار لیبراسیون سپس نظری به اخبار بازداشت ها و موارد شکنجه می اندازد. هرچند که حکومت با آزاد کردن صدوچهل تن و بستن یک بازداشتگاه کمی نرمش نشان داده است ولی این نرمش رهبران اپوزیسیون را آرام نکرده است. آنها خواستار آزادی دویست و پنجاه زندانی هستند که در میانشان اصلاح طلب، روزنامه نگار، دانشگاهی و وکیل دعاوی هستند.
خطیرتر از این، اتهاماتی است که اپوزیسیون در خصوص شکنجه هایی مرگبار به مقامات امنیتی وارد می کند، لیبراسیون به نقل از منابع خبری نزدیک به اپوزیسیون از رامین قهرمانی نام می برد که پانزده روز از پا آویزان بوده است و دو روز پس از آزادی جان سپرده است. و یا از امیر جوادی فر یاد می کند که پس از هفده روز زندان، پدرش جسدش را تحویل می گیرد. لوموند به نقل از شاهدان عینی می نویسد: تهران از جمعیت سیاه بود. در میان این جمعیت، جعفر پناهی و مهناز محمدی، سینماگران معروف ایران هم بوده اند که دستگیر شده اند. البته این دو سینماگر پس از چند ساعت آزاد شدند.
روزنامه نگار لوموند از تعدد تجمع ها سخن می گوید که بدون هماهنگی با هم برگزار شدند. در بهشت زهرا، و خیابانهای مرکز تهران، و تاکید می کند که اپوزیسیون علیرغم خشونت ها میدان را خالی نکرده است. حکومت امتیازاتی داده است. مثل بستن کهریزک ولی مجادلات بر سر بعد مخفی سرکوب بالا گرفته و میان رئیس قوۀ قضاییه و دادستان تهران تفرقه انداخته است. بازداشتگاههای سری دیگری همچنان وجود دارد مثل زندان 66 که وابسته به سپاه پاسداران است و یا بازداشتگاهی که در طبقۀ چهارم زیرزمین وزارت کشور قرار دارد.
روزنامه نگار لوموند از مرگ محسن روح الامینی در اثر بیماری مننژیت در زندان سخن می گوید. جوان بیست پنج ساله ای که پدرش گفته است وقتی جسدش را تحویل گرفته، دهان، بینی و دندانهای فرزندش کاملاً خرد شده بودند.
از این نوع مننژیت ها ظاهراً کسان دیگری نیز در زندان مرده اند، از جمله محمد کامرانی، بیست و چهار ساله و یا علیرضا افتخاری، روزنامه نگاری که ده روز پس از آزادی جان سپرده است.
دلفین مینویی، در روزنامۀ فیگارو می نویسد مردم خیابان بار دیگر حکومت را به چالش می کشند. در این مقاله نیز از هزادان نفر تظاهرکننده و از امتیازاتی که حکومت به اپوزیسیون داده است، سخن رفته، امتیازاتی که جدی گرفته نشده است. گواهش سخنان محمد خاتمی است که معنای واژۀ غیر استاندارد را که دربارۀ بازداشتگاههای کهریزک بکار رفته، پرسیده است، آیا هواکش ها در این بازداشتگاه خوب کار نمی کرده است و یا در آن جنایاتی صورت گرفته است.
روزنامه های فرانسه فقط اخبار ایران را رصد نکرده اند، به سازمان جدایی طلبان باسک در اسپانیا هم پرداخته اند که پنجاه سالگی فعالیت خود را با دو انفجار در مایورکا جشن گرفتند. و یا متذکر شده اند که ارتش نیجره شورش طالبان را منکوب کرده است. و یا مواد غذایی که معروف به bio، یعنی موادی که بدون کود شیمیایی و یا سم آفت کش تولید شده اند، چندان هم برای سلامتی مفید نیستند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
لطفاً نظر بدهید: