امیررضا خادم نماینده دور قبل مجلس و قهرمان نامدار ایرانی در مطلبی در وبلاگ شخصی اش به تحلیل روند دادگاه (بیدادگاه) دیروز پرداخته است که متن کامل آن در زیر می آید:اعترافات…
سلام
دیروز مشهد بودم و دیشب در زمان برگشت در فرودگاه به صورت اتفاقی یکی دو دقیقه آخر اظهارات عطریان فر را دیدم .
فارغ از اینکه مسا ئل مطروحه از سو ی بازداشت شدگان تا چه اندازه مستند است و اعتراف گرفتن از یک نفر که پس از دو ماه بازداشت مودبانه و بسیار مفرح( بنا بر اظهاراتی که می گوین آقایان متهم در اولین جلسه دادگاه داشته ان!) متنبه که نه ، رستگار شده می تواند دلنشین و قابل قبول باشد ، یک سوال برایم به صورتی بسیار جدی مطرح است .
واقعا مجریان و تصمیم گیران انعکاس عمومی این اظهارات از انجام این کار ها به دنبال چه چیزی هستند؟!
آیا می شود با چنین حربه ای معترضان را که امروز علاوه بر تمام اتهامات مطروحه ، متهم به دسیسه برای انقلاب مخملی نیز شده اند را قانع کرد؟!
یک واقعیت انکار ناپذیر دراین خصوص وجود دارد و آن اینست که مخاطب غالب این گونه جلسات بخش تحصیل کرده و از لحاظ فاکتورهای اقتصادی نیز متوسط به بالای جامعه هستند که معمولا نخبگان جامعه را نیز در بر می گیرند،آیا واقعا این قشر که شاید جمعیتی بیش از ۷۰ تا ۸۰ درصدی کشور را در بر می گیرد می تواند با چنین نشست هایی اقناع شده و آرام گیرند؟
آیا این نوع اعمال که متاسفانه محدود به اشخاص حاضر در جلسه نیز نشده و طیف وسیع تر ی از دست اندرکاران و حتی سیاست گذاران ۳۰ سال گذشته نظام را نیز متاثر کرده و می کند،باعث حرکت کشور به سمت فراموشی مسائل روی داده در انتخابات می شود؟!
همین چند روز پیش بود که رسانه ملی به صورت بسیار وسیع در حال انعکاس خبر دستگیری تعداد قابل توجهی از متهمان به فساد مالی در … بود که عنوان می کرد پس از ۳ سال بررسی و جمع کردن اسناد ومدارک تازه پلیس به صورت رسمی و با حضور وکیل و… اقدام به جلب آنان نموده و… آیا در ظرف دو ماه حبس و مخلفات تمام اسناد لازم بدست آمد و البته اگر به دست هم نیامده باشد ، آنقدر متهمان متنبه و پشیمان شده ان که خود با صراحت و شجاعت به اعمال بد شا ن اعتراف می کنند؟!
یاد سخن آقای هاشمی افتادم که می گفت:”بارها از زبان رهبري شنيدهام كه فرمودند:اينها كه به آساني مردم را به زندان ميبرند اگر مثل من و تو طعم زندان را چشيده بودند چنين نميكردند.”
سلام
دیروز مشهد بودم و دیشب در زمان برگشت در فرودگاه به صورت اتفاقی یکی دو دقیقه آخر اظهارات عطریان فر را دیدم .
فارغ از اینکه مسا ئل مطروحه از سو ی بازداشت شدگان تا چه اندازه مستند است و اعتراف گرفتن از یک نفر که پس از دو ماه بازداشت مودبانه و بسیار مفرح( بنا بر اظهاراتی که می گوین آقایان متهم در اولین جلسه دادگاه داشته ان!) متنبه که نه ، رستگار شده می تواند دلنشین و قابل قبول باشد ، یک سوال برایم به صورتی بسیار جدی مطرح است .
واقعا مجریان و تصمیم گیران انعکاس عمومی این اظهارات از انجام این کار ها به دنبال چه چیزی هستند؟!
آیا می شود با چنین حربه ای معترضان را که امروز علاوه بر تمام اتهامات مطروحه ، متهم به دسیسه برای انقلاب مخملی نیز شده اند را قانع کرد؟!
یک واقعیت انکار ناپذیر دراین خصوص وجود دارد و آن اینست که مخاطب غالب این گونه جلسات بخش تحصیل کرده و از لحاظ فاکتورهای اقتصادی نیز متوسط به بالای جامعه هستند که معمولا نخبگان جامعه را نیز در بر می گیرند،آیا واقعا این قشر که شاید جمعیتی بیش از ۷۰ تا ۸۰ درصدی کشور را در بر می گیرد می تواند با چنین نشست هایی اقناع شده و آرام گیرند؟
آیا این نوع اعمال که متاسفانه محدود به اشخاص حاضر در جلسه نیز نشده و طیف وسیع تر ی از دست اندرکاران و حتی سیاست گذاران ۳۰ سال گذشته نظام را نیز متاثر کرده و می کند،باعث حرکت کشور به سمت فراموشی مسائل روی داده در انتخابات می شود؟!
همین چند روز پیش بود که رسانه ملی به صورت بسیار وسیع در حال انعکاس خبر دستگیری تعداد قابل توجهی از متهمان به فساد مالی در … بود که عنوان می کرد پس از ۳ سال بررسی و جمع کردن اسناد ومدارک تازه پلیس به صورت رسمی و با حضور وکیل و… اقدام به جلب آنان نموده و… آیا در ظرف دو ماه حبس و مخلفات تمام اسناد لازم بدست آمد و البته اگر به دست هم نیامده باشد ، آنقدر متهمان متنبه و پشیمان شده ان که خود با صراحت و شجاعت به اعمال بد شا ن اعتراف می کنند؟!
یاد سخن آقای هاشمی افتادم که می گفت:”بارها از زبان رهبري شنيدهام كه فرمودند:اينها كه به آساني مردم را به زندان ميبرند اگر مثل من و تو طعم زندان را چشيده بودند چنين نميكردند.”
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
لطفاً نظر بدهید: