عسل انتخاباتي احمدي نژاد و بخش زيادي از اصولگرايان پايان يافته است. علتش هم بسيار ساده و علني است؛کشمکش ميان اکثريت اصولگرايان و احمدي نژاد بر سر تعيين کابينه جديد او.
محل نمود پايان يافتن اين ماه عسل هم جايي نيست جز مجلس،يعني تنها نهاد رسمي که اصولگرايان مي توانند در آن به دنبال وصول طلب خود از هم جناحي شان باشند و خب چه وقتي بهتر از بزنگاه معرفي کابينه براي کسب راي اعتمادبه مجلس مي تواندبراي گرفتن اين طلب مناسب باشد. اين در حالي است که احمدي نژاد در شرايط بدي براي تشکيل کابينه قرار دارد. اصلاح طلبان و بخشي از مردم به شدت از سياست هاي او ناراضي هستند و اکثر اصولگرايان هم از افزايش هزينه روزافزون حمايت از او و تضاد هايي که در جبهه اصولگرايي آشکار مي شود، نگرانند.
اين وضعيتي است که در زمان تشکيل کابينه براي هيچ کدام از اسلاف احمدي نژاد وجود نداشته است.
تمام فرصت ممکن و غيرممکن به احمدي نژاد داده شده و چوب خط او در ميان هم جناحي هايش نيز پر شده است.
اصولگرايان را فعلاً مي توان به دو دسته تقسيم کرد؛ يا همفکر کامل احمدي نژادند و مي خواهند او از اين مرحله بگذرد،که نمايندگي آنان را در مجلس رايحه خوش خدمت يا همان فراکسيون دولت در مجلس به عهده دارد يا همراه تاکتيکي احمدي نژاد هستند و مي خواهند از اين فرصت استفاده کنند و سهم شان را از کابينه او بگيرند.
گروه دوم در جبهه اصولگرايي در اکثريتند و گروه اول هم در اقليت.
همراهان تاکتيکي احمدي نژاد بيشتر از گروه ها و احزابي تشکيل شده اند که در دوره نهم انتخابات رياست جمهوري دست کم در مرحله اول از او حمايت نکردند و بيشتر به رئيس مجلس کنوني که آن زمان کانديدا شده بود، گرايش داشتند. اما تقريباً همه آنان در انتخابات دهم از احمدي نژاد حمايت کردند، هر چند نقش زيادي در ستادهاي او بر عهده شان قرار داده نشد. بخشي را نيز کساني تشکيل مي دهند که در انتخابات دهم از محسن رضايي حمايت کردند.
اين اکثريت اصولگرا امروز را بهترين زمان براي کسب سهم خود مي دانند.
اما احمدي نژاد نشان داده به شدت به حفظ تمام صندلي هاي کابينه براي حلقه اصلي يارانش تمايل دارد.
با اين اوصاف شايد او چاره يي نداشته باشد جز اينکه شرايط را براي گروه اول به گونه يي بيارايد که آنان هم رضايت بدهند او فقط از اين مرحله بگذرد.
گروه دوم اما به اين مي انديشد که اگر احمدي نژاد از اين مرحله بگذرد، شايد ديگر هيچ وقت دست شان به او نرسد. چه آنکه احمدي نژاد در چهار سال گذشته نشان داده خودش را خيلي ملزم به رعايت نظر هم جناحي هايش در چيدن، تغيير و حتي حفظ اعضاي کابينه نمي داند.
هفته گذشته بعد از آنکه اصولگرايان مجلس بر شدت خبرهايشان در مورد متناسب نبودن افراد کابينه با باورها و انتظارهاي اکثريت اصولگرايان افزوده مي شد و پس از آنکه نامه علي لاريجاني به احمدي نژاد و دادن تذکرهايي که تلويحاً سهم اصولگرايان مجلس از کابينه احمدي نژاد را طلب مي کرد با پاتک نمايندگان رايحه خوش خدمت که طرفداران اصلي احمدي نژاد را تشکيل مي دهند، مواجه شد و در حد يک نامه سهم خواهانه شخصي تنزل يافت، احمدي نژاد قبول کرد با نمايندگان مجلس شوراي اسلامي ديدار کند. البته اين ديدار فقط با اعضاي فراکسيون اصولگرايان که اکثريت مجلس را تشکيل مي دهند، صورت گرفت؛ ديداري که اصولگرايان نتيجه آن را راضي کننده ندانستند چرا که احمدي نژاد اعلام کرده بود تنها حاضر است ليست هاي پيشنهادي نمايندگان در مورد ترکيب کابينه را بپذيرد و در زمان اعلام اسامي نهايي به مجلس نگاهي هم به آنها بيندازد؛ پيشنهادي که اصولگرايان آنان را عاميانه و نه در چارچوب مناسبات سياسي رايج و نه در شأن مجلس يک کشور ارزيابي کردند.
احمدي نژاد حتي حاضر نشده ليست وزراي احتمالي اش تا آغاز به کار مجلس براي راي اعتماد به کابينه را براي اصولگرايان مجلس فاش کند.
نامه محسن رضايي به لاريجاني مبني بر اينکه در خروجي کابينه بايد مجلس نقشي زياد و هم اندازه با احمدي نژاد داشته باشد را نيز بايد هشداري در همين راستا دانست.
اينکه احمدي نژاد به اعضاي فراکسيون اصولگرايان مجلس گفته ليست هايشان را بدهند تا در زمان اعلام اسامي وزرا به مجلس نگاهي هم به آنها بيندازد، شايد در حد يک تعارف سياسي هم نباشد؛ چه آنکه طبيعي است رئيس دولت نهم که از همان چهار سال پيش سوداي چهار سال رياست ديگر - بلکه هم بيشتر- را در سر مي پرورانده، بارها و بارها اعضاي کابينه احتمالش را چيده باشند و بعيد است ارائه اين ليست ها تاثيري بر نظر او بگذارد.
از طرفي احمدي نژاد در هر صورت از اعضاي اصولگرايان است و به نام آنان در تاريخ سياسي اين مملکت ثبت شده است؛ موضوعي که او همواره نشان داده روي کاربرد هاي آن حساب مي کند.
براي مثال ماجراي عزل پورمحمدي و گرفتن راي اعتماد براي کردان و سرانجام به وزارت کشور رساندن رفيق ميلياردرش، صادق محصولي، در فاصله کمي به انتخابات حساس رياست جمهوري با استفاده از همين کارکرد صورت گرفت.
به نظر مي رسد احمدي نژاد مايل باشد اين ماه عسل تابستاني انتخاباتي قبل از آغاز فصل پاييز به پايان نرسد چرا که او تاکنون راضي نشده سهم آنچنان دندان گيري به اکثريت اصولگرايان بدهد. از طرفي احتمالاً او افرادي را به مجلس معرفي مي کند که اگر نگوييم به اندازه مشايي اما اندکي کمتر از اصولگراياني هستند که اکثريت جبهه اصولگرايان به آنان حساسيت دارند؛ حساسيتي که ممکن است دردسرهاي مزمني براي احمدي نژاد به همراه داشته باشد.
محل نمود پايان يافتن اين ماه عسل هم جايي نيست جز مجلس،يعني تنها نهاد رسمي که اصولگرايان مي توانند در آن به دنبال وصول طلب خود از هم جناحي شان باشند و خب چه وقتي بهتر از بزنگاه معرفي کابينه براي کسب راي اعتمادبه مجلس مي تواندبراي گرفتن اين طلب مناسب باشد. اين در حالي است که احمدي نژاد در شرايط بدي براي تشکيل کابينه قرار دارد. اصلاح طلبان و بخشي از مردم به شدت از سياست هاي او ناراضي هستند و اکثر اصولگرايان هم از افزايش هزينه روزافزون حمايت از او و تضاد هايي که در جبهه اصولگرايي آشکار مي شود، نگرانند.
اين وضعيتي است که در زمان تشکيل کابينه براي هيچ کدام از اسلاف احمدي نژاد وجود نداشته است.
تمام فرصت ممکن و غيرممکن به احمدي نژاد داده شده و چوب خط او در ميان هم جناحي هايش نيز پر شده است.
اصولگرايان را فعلاً مي توان به دو دسته تقسيم کرد؛ يا همفکر کامل احمدي نژادند و مي خواهند او از اين مرحله بگذرد،که نمايندگي آنان را در مجلس رايحه خوش خدمت يا همان فراکسيون دولت در مجلس به عهده دارد يا همراه تاکتيکي احمدي نژاد هستند و مي خواهند از اين فرصت استفاده کنند و سهم شان را از کابينه او بگيرند.
گروه دوم در جبهه اصولگرايي در اکثريتند و گروه اول هم در اقليت.
همراهان تاکتيکي احمدي نژاد بيشتر از گروه ها و احزابي تشکيل شده اند که در دوره نهم انتخابات رياست جمهوري دست کم در مرحله اول از او حمايت نکردند و بيشتر به رئيس مجلس کنوني که آن زمان کانديدا شده بود، گرايش داشتند. اما تقريباً همه آنان در انتخابات دهم از احمدي نژاد حمايت کردند، هر چند نقش زيادي در ستادهاي او بر عهده شان قرار داده نشد. بخشي را نيز کساني تشکيل مي دهند که در انتخابات دهم از محسن رضايي حمايت کردند.
اين اکثريت اصولگرا امروز را بهترين زمان براي کسب سهم خود مي دانند.
اما احمدي نژاد نشان داده به شدت به حفظ تمام صندلي هاي کابينه براي حلقه اصلي يارانش تمايل دارد.
با اين اوصاف شايد او چاره يي نداشته باشد جز اينکه شرايط را براي گروه اول به گونه يي بيارايد که آنان هم رضايت بدهند او فقط از اين مرحله بگذرد.
گروه دوم اما به اين مي انديشد که اگر احمدي نژاد از اين مرحله بگذرد، شايد ديگر هيچ وقت دست شان به او نرسد. چه آنکه احمدي نژاد در چهار سال گذشته نشان داده خودش را خيلي ملزم به رعايت نظر هم جناحي هايش در چيدن، تغيير و حتي حفظ اعضاي کابينه نمي داند.
هفته گذشته بعد از آنکه اصولگرايان مجلس بر شدت خبرهايشان در مورد متناسب نبودن افراد کابينه با باورها و انتظارهاي اکثريت اصولگرايان افزوده مي شد و پس از آنکه نامه علي لاريجاني به احمدي نژاد و دادن تذکرهايي که تلويحاً سهم اصولگرايان مجلس از کابينه احمدي نژاد را طلب مي کرد با پاتک نمايندگان رايحه خوش خدمت که طرفداران اصلي احمدي نژاد را تشکيل مي دهند، مواجه شد و در حد يک نامه سهم خواهانه شخصي تنزل يافت، احمدي نژاد قبول کرد با نمايندگان مجلس شوراي اسلامي ديدار کند. البته اين ديدار فقط با اعضاي فراکسيون اصولگرايان که اکثريت مجلس را تشکيل مي دهند، صورت گرفت؛ ديداري که اصولگرايان نتيجه آن را راضي کننده ندانستند چرا که احمدي نژاد اعلام کرده بود تنها حاضر است ليست هاي پيشنهادي نمايندگان در مورد ترکيب کابينه را بپذيرد و در زمان اعلام اسامي نهايي به مجلس نگاهي هم به آنها بيندازد؛ پيشنهادي که اصولگرايان آنان را عاميانه و نه در چارچوب مناسبات سياسي رايج و نه در شأن مجلس يک کشور ارزيابي کردند.
احمدي نژاد حتي حاضر نشده ليست وزراي احتمالي اش تا آغاز به کار مجلس براي راي اعتماد به کابينه را براي اصولگرايان مجلس فاش کند.
نامه محسن رضايي به لاريجاني مبني بر اينکه در خروجي کابينه بايد مجلس نقشي زياد و هم اندازه با احمدي نژاد داشته باشد را نيز بايد هشداري در همين راستا دانست.
اينکه احمدي نژاد به اعضاي فراکسيون اصولگرايان مجلس گفته ليست هايشان را بدهند تا در زمان اعلام اسامي وزرا به مجلس نگاهي هم به آنها بيندازد، شايد در حد يک تعارف سياسي هم نباشد؛ چه آنکه طبيعي است رئيس دولت نهم که از همان چهار سال پيش سوداي چهار سال رياست ديگر - بلکه هم بيشتر- را در سر مي پرورانده، بارها و بارها اعضاي کابينه احتمالش را چيده باشند و بعيد است ارائه اين ليست ها تاثيري بر نظر او بگذارد.
از طرفي احمدي نژاد در هر صورت از اعضاي اصولگرايان است و به نام آنان در تاريخ سياسي اين مملکت ثبت شده است؛ موضوعي که او همواره نشان داده روي کاربرد هاي آن حساب مي کند.
براي مثال ماجراي عزل پورمحمدي و گرفتن راي اعتماد براي کردان و سرانجام به وزارت کشور رساندن رفيق ميلياردرش، صادق محصولي، در فاصله کمي به انتخابات حساس رياست جمهوري با استفاده از همين کارکرد صورت گرفت.
به نظر مي رسد احمدي نژاد مايل باشد اين ماه عسل تابستاني انتخاباتي قبل از آغاز فصل پاييز به پايان نرسد چرا که او تاکنون راضي نشده سهم آنچنان دندان گيري به اکثريت اصولگرايان بدهد. از طرفي احتمالاً او افرادي را به مجلس معرفي مي کند که اگر نگوييم به اندازه مشايي اما اندکي کمتر از اصولگراياني هستند که اکثريت جبهه اصولگرايان به آنان حساسيت دارند؛ حساسيتي که ممکن است دردسرهاي مزمني براي احمدي نژاد به همراه داشته باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
لطفاً نظر بدهید: